Geslapen als een ridder

Nadat we het wijnvat hadden verlaten was ons volgende doel Puicheric.
Ondertussen zijn de zonnebloemvelden ingeruild voor steeds meer wijnstokken. Soms kun je de druiven ruiken als je loopt. Er wordt hard gewerkt om het onkruid tussen de wijnstokken weg te halen. Opvallend is dat er steeds meer platanen verdwijnen. Doordat het Amerikaanse leger in 1944 zijn wapens naar Frankrijk vervoerde in kisten van besmet hout zijn de platanen nu ziek door een schimmelziekte. De zieke bomen worden omgezaagd en vervangen door andere bomen, zoals parasoldennen, eiken enz. nadeel van het verdwijnen van de platanen is dat we nu meer lopen in de zon. Soms wel unmeunig heet. Elke middag zoeken we een schaduwrijk plekje waar we eten en een uurtje slapen. Dat is pas lekker.
Misschien zijn we vergeten te melden dat we ondertussen met de wheelie lopen, dan heb je dat uurtje hard nodig.
Aangekomen bij de volgende overnachting werd er eerst niet opengedaan. Wij vermoedden dat we te vroeg waren. Tegen 5 uur nog maar eens aangebeld. Toen zag ik pas dat er nog een andere bel zat. Zulke dingen krijg je natuurlijk als je in een wijnvat geslapen hebt.
De toegang tot het kasteel had heel veel trappen.De toegang tot de kamer nog meer.
We werden heel hartelijk ontvangen door de Engels sprekende kasteelvrouwe en kasteelheer.
Nadat we onze spullen op de kamer achtergelaten hadden zijn we boodschappen gaan doen in het dorp. Daarna plaatsgenomen in de fantastische tuin met vele verborgen plekjes, hangmatten en ligstoelen. In dit paradijsje hebben we ons avondmaal genuttigd. Goed hebben we geslapen in een bed dat eigenlijk, door zijn vormgeving, alleen maar voor adelijke mensen geschikt was. 
De volgende morgen een heerlijk ontbijt op een terras met mooi uitzicht. Zie de foto's.
Tegen een uurtje of tien zijn we weer gaan stappen. Na gekust en uitgezwaaid te zijn door het echtpaar.