30-8, een dag in het gebied van Tunnel de Malpas

Vandaag gaan we de Tunnel de Malpas en zijn omgeving bekijken.
Soms kom je al lopend langs plaatsen, die een soort magische aantrekkingskracht hebben.
Je voelt dat het een bijzondere plek is. Tijdens onze Romereis hadden we dat gevoel soms ook. De ene keer is het een kerkje, de andere keer een stadje, Assisi bijvoorbeeld. Maar nu had Tunnel de Malpas die uitwerking op ons.
Dus een hele dag voor die omgeving.
Door de heuvel van Malpas, die een kleine 59 meter hoog is, lopen drie tunnels op verschillende hoogten. Het hoogst in de heuvel ligt het Canal du Midi, aangelegd in 1680. Daaronder ligt een spoortunnel uit de 19e eeuw. Op het laagste punt ligt een afvoergalerij voor water uit een meer.
Bovenover de heuvel van Malpas loopt de Via Domitia, een Romeinse weg, aangelegd rond 118 voor onze jaartelling.
Vlakbij de heuvel van Malpas ligt Etang de Montady. Dit meer werd in de 13 eeuw drooggelegd door middel van drainagekanalen die naar het middelpunt van een cirkel lopen. Het water werd via een afvoergalerij door de heuvel de Malpas weggevoerd. De vrijgekomen droge gronden werden als de punten van een taart verdeeld, waardoor er een vreemd uitziende polder ontstond. Zie de foto's.
Een 1.6 km. lange en steile weg bracht ons bij Oppidum d'Enserune, een versterkt Gallisch dorp. Er zijn restanten gevonden van verschillende woonlagen van de 6e eeuw voor onze jaartelling tot de eerste eeuw.
Een prachtig gebied. Lekker om er rond te lopen, bergje beklimmen en foto's maken.
Het was moeilijk om er weg te gaan.
Maar natuurlijk moet dat toch.
's Avonds een hapje eten in het restaurant van de camping. Er was een personeelslid jarig. Dus het was een feestelijke bedoening. Op een bepaald moment komt er een meisje binnen. Ze riep, voor ons, iets onverstaanbaars. Feestje direct over en iedereen liep naar buiten. Wij dus ook maar. Bleek er brand te zijn, net niet op de camping, maar wel er heel dicht bij in de buurt. Het vuur besloeg misschien 2 bij 3 m, maar de paniek was groot. Brandblusapparaten en waterslangen werden aangerukt. De eigenaar en het personeel van de camping waren spierwit en helemaal in de stress. Ook Jo heeft haar bijdrage aan het blussen geleverd door met ons afwasbakje water naar het vuur te dragen. Door de harde wind en de droge grond zouden de vlammen zo over kunnen slaan naar de camping. Dan was er geen houden aan geweest. De brandweer was gebeld, maar toch duurde het best wel lang  voordat de  brandweerauto op de plaats van bestemming was. De brandweermannen konden alleen nog even nablussen. Gelukkig liep alles met een sisser af.  Nog even ons eten opgegeten en weer naar bed.
Morgen gaan we weer naar Nederland, eens kijken welke avonturen er daar weer gaan gebeuren. Van zo'n reis als deze willen we even uitrusten.
Al met al hebben we erg genoten van deze eerste reis.